پا به ماه
چه خجسته...
چه فرخنده...
و چه خوشبخت مادری که روزی پا به ماه می شود که پدر 33 سالگی را آغاز می کند.
امسال برای همسرم نه تولد گرفتم و نه کادو.
تو ای گرما بیرون رفتن از خونه برام سخته....قراره با هم بریم خرید که وقت نکرده.
به همسر قول دادم سال دیگر من و پسرکش ، 34 سالگی اش را جشن بزرگی بگیریم...
شکر می کنم خدا رو به خاطر داشتن همسرم... و همه نعمت های بزرگ خداوند از جمله کودکی که مدام تکان می خورد.
به همسرم:
بهترین بابای دنیا می شوی، قسم می خورم!
در آستانه قشنگ ترین لبخند خدا به زندگی مان، تولدت مبارک:)
مطالبی دیگر از این نی نی وبلاگی